Thursday, July 8, 2010

A Happy Moment

Assalamualaikum wtb.

Yaw~

Yes! I'm back to tell some story of my boring life. Gagagagaga.

Okay. Satu kisah berlaku semalam. Watak utama adalah aku sendiri selaku hero dalam kisah ni. Kisah ini menampilkan seorang pelakon baru. Selaku heroin dalam cerita ni. Nama? Aku lupe nama penuh dy tapi aku pggl dy iela je. watak tambahan, Mohamad.
Suasana cerita ni adalah hujan. Latar masa, petang tyme aku nak balik.

Kisah bermula:
jam menunjukkan pukul 5. Masa kegemaran aku sebab tyme ni dah boleh balik. Sape larat duduk dalam ofis tu lebih dari 8 jam. 8jam pown dah boleh wat aku jadi gile. So aku pown sarung jaket, amek topi, and terus turun ke bawah. Dah punch out aku terus ke motor aku.
Vroommm!! Enjin motor dihidupkan. Aku pown cucuh sebatang rokok sbb nak tggu enjin motor aku pnas. Nampak lak mohamad nga lepak sorang2. Aku pown teman la dy sembang. nga sedap sembang pom pang pom pang. Tibe2! Seorang gadis yang berwajah ala2 gadis hindustan lalu kat depan aku.

Aku: Eh! iela! Ujan la iela takkan nak balik gak.
iela: nak buat cmne. kne balik gak. ade hal (ngan senyum manja nye..)

Aku: Ade hal? Hal ape??

iela: ade la..Blushing Smiley

tergoda doe!!!!!!Smiley

Aku: Ujan ni. erm... Kau nak balik Kampung Jering an? Aku follow lah!!!

iela: Eh! ujan ni.

Aku: Alaa.. takpe.. Air je pown

iela: Erm.. Sukati kau la..

Aku: (yes!! yes!! yes!!!!)

What??? Lumrah la lelaki kejar pompuan. Kalau pompuan kejar lelaki kang dah jadi laen lak.
So kitorang pown same2 naik motor masing2. masing2 menuju ke rumah. Yang bestnye citer ni.
Setiap kali traffic light, itu la tyme kitorang sembang. haha. Memang ta lame tapi aku rase cm kiut je an. Smiley
Dlm tngah syok follow blakang dy, aku tgok motor dy slow. Dy usha2 tayar depan motor dy. Aku tnye

Aku: Kenapa iela??

iela: takde.. Aku rase cm tayar dpan ni gelong la.

Aku: okay je. Tapi nmpak cm kurang angin. Takpe ar.. Balik ni kau isi eyh.

iela: Smiley

kitorang pown teruskan perjalanan. Tak jauh dari situ motor dy slow lagi.

Aku: Nape lagi iela?

iela: Kau reti isi angin ta??

Aku: (wtf! takkan ta reti isi angin) errr.. reti.

iela: tolong eyh.

Aku: ohhh.. okay2 (point!!)

tengah pk stesen minyak mane yang aku nak pegi, tibe2 aku teringat yang aku tak reti pakai pam yang digital.. (ah sudah!!!) takpe. Depan siket aku nmpak BHP. Nasib baik la pam dy cm old school sket. Hehe.. Selamat.

Aku: Hehe.. iela! aku da tolong kau an.. erm.. nak tnye something leh??

iela: ha! tnye la..

Aku: ape halnye yang kau sebok sgt nak balik dalam ujan ni?

iela: hahahaha. aku nak amek kakak aku laa...

Aku: Smiley

iela: hahaha. dah la.. jom grak. kakak aku da tggu..

kitorang pown grak la.. Then kitorang berpecah kat simpang kampung Jering.

Aku: Aku balik dulu ye iela.. jaga diri aow. Bye!

iela: okay!

Aku: peace!

iela: Smiley

Dan aku pown terus menuju ke rumah aku. Slow je. Senyum sepanjang jalan.
Sekali lagi diingatkan bahawa time aku balek, hujan. tapi aku langsung tak terasa hujan yang turun tu.. sampai la kitorang split up kat simpang kampung dy. Korang tengok! Penangan cinta tu membuatkan kite lupe seketika tentang konflik yang berada di sekeliling kite.

-the end-

haha. The point is. Cinta bleh buat kite hilang stress. Dan pada masa yang same cinta pown bleh buat orang tambah stress. Haa. Depends on how we control our feelings.

Big Smiley


Adios!!!





0 Bicara Yang Arif:

Post a Comment