Thursday, October 28, 2010

Sekembalinya beliau.

Assalamualaikum wtb.

Baru je beberapa post aku yang lepas aku dedicatekan untuk dia. Bukanlah secara langsung tapi ade la aku selitkan nama dia dalam post aku.

Dengar cerita sekarang dia dia dah mucul semula secara BERLELUASA di kaca tv dan filem. dalam bahasa kite dah market balek. Wah!

Baru - baru ni aku pun terkejut. Aku tengok dia berlakon balek. Bukan berlakon je. Dia pun dah mule muncul dalam tv show sejak kebelakangan ni. Kalau korang perasan lah.
Aku cerita ni korang tawu tak sape?

FASHA SANDHA!


Fasha Sandha Pictures, Images and Photos
Bukan la ape. AKu pelik. Takkan lepas dia bace blog aku dia terus naik kot. (^_^)
Kebetulan je semua tu. Anyway selamat maju jaya Fasha Sandha.

p/s: aku tak tahu pulak fasha sandha jadi silent reader blog aku. =D

Wednesday, October 27, 2010

Hari Kemalasan

Assalamualaikum wtb.

Kemalasan!!! sakit yang tak pernah lekang. Jangan nak kata aku je. Kau pun same! Kau la! Yang tengah layan blog aku ni. Kau pun ade sakit tu jugak. So, kita serupa.

Hari kemalasan eyh. Sebenarnya hari - hari pun malas. Tapi hari ni aku rase malas tu lebih sikit. Pagi tadi aku bangun, mandi. Lepas aku tutup air shower aku dengar ade bunyik shower lagi. Sekali air hujan mencurah - curah ke ladang gandum daa. Maka jadilah KoKo Krunch! (=.=")

Dan - dan tu pulak badan yang segar lepas mandi jadi malas. Mengenangkan heningnya pagi tu, dengan cuaca pulak provoke aku untuk memeluk kembali bantal peluk aku yang dah macam pocong tu. Haha. Serius doh~ Macam pocong dah. Kan bantal peluk an ade sarung dia kat hujung dia tu. Lepas tu getah sarung tu dah longgar. Nampak tak kemas la. Mak aku cakap jangan membazir beli yang baru. Ikat je. Aku pun ikat la hujung dia tu. (^_^)

Habis citer pasal bantal aku.

Baru teringat! Camne aku na gerak g keje ni. Haiyaaaa. Last2 aku message En. Sharil bgtawu aku datang lambat siket. SEKALI pukul 10.45 baru sampai ofis. Bagus kan. Nasib baik lah ari ni thumbprint machine( macam punchcard la) rosak. Takde la rosak kehadiran aku. Walaupun hari - hari attendance aku merah. (-_-)

Sampai - sampai je ofis aku buat tengin je terus landing atas meja. Ahahahaha. Terbaek betol.

Ahah! Nak bgtawu korang yang Fz aku kini sudah bertukar rupa. Takde la bertukar sangat. Ade la sedikit modification aku buat. Nanti kalau aku rajin aku upload bagi korang tengok. Kot - kot la berkenan. Boleh jadi geng aku. Hehehe. Gotta guys! Tata.

Thursday, October 21, 2010

Sorang - sorang

Member - member aku da ramai yang habis tempoh praktikal diorang. So skarang ni aku cube menjinakkan diri aku untuk cari kawan lain. Bukan ape pun. mase diorang ade, diorang la tempat aku merepek meraban, makan same- same. Sekarang ni dah takde dah. Kena la cari member baru.

Aku dah makin rapat dengan bro - bro yang ade kat MPM ni. Takde la rapat sangat. Tapi bolehlah. Time breakfast diorang la member. Ape yang diorang sembang aku dengar je la. kadang - kadang ade la nyelit sikit - sikit. Kang kalau aku buat kepala aku kang diorang kata aku over pulak. Maleh ler.

Most of the time kat MPM ni aku sorang - sorang aku je. Lunch? Ni yang sedih nak citer ni.
Ada sekali tu aku lepak Mapley. As usual la, mensorangkan diri. perot dah kenyang aku pun nak gerak la. Dan - dan pulak sorang staff MPM ni tegur aku.
"Sorang saja ka? Mana lu punya girlfriend?" (dia India)
Ape yang aku mampu buat? Senyum je la.

Kadang - kadang aku segan gak lepak sorang - sorang ni. Risau pulak ade orang ingat aku ni boring sangat sampai takde orang nak berkawan ngan aku. Ade jugak aku ajak member makan sekali tapi diorang taknak. Sibuk katanya. Takpe lah. Bukan mati pun makan sorang. Bosan tahap nak mati tu ade la siket.

Alang - alang citer pasal kawan an, skarang ni aku dah makin rapat ngan budak motor. Bukan rempit, tapi motor. Beza tu beb.
Sabtu lepas aku dah ikut satu group motosikal ni gerak konvoi sampai ke Penang nun. Seronok sangat. Ape yang seronok?

Satu. Bergerak dalam satu kumpulan memang best. Atas highway tu jangan cakap la. Orang memandang je. Pergh! Megah jelas terasa kat hati ni. Tapi bukan itu yang nak ditonjolkan. Tapi hakikatnya itulah yang aku rase. Siapa yang biasa berkonvoi tahu lah perasaannye.

Dua. Diorang tak kerek. Boleh dikatakan aku la yang paling mude dalam group tu. Tapi relax je. Makan same - same. Gerak same - same. Lepak same - same. Memang berbeza ar ngan bro - bro yang ade kat tempat keje aku ni. Bro motor ni aku senang nak rapat sebab kitorang ada minat yang sama. So setiap kali lepak mesti sembang pasal motosikal. So aku tak bosan and diorang pown tak bosan.

-dua sebab cukup ar kot-

Kadang - kadang aku pelik ngan sifat - sifat manusia ni. Tak kira la kau ada pangkat besa mane pon. Tak payah la nak kerek sangat. Kita semua same je. Makan ikut mulut jugak. Satu hari nanti kain kapan gak yang balut kite. Takdenye orang nak balut kau ngan kain sutera ke, kain songket ke.

Point: Tak payah kerek. Kite ni same je. Kalau nak diikutkan pangkat. Nabi Muhammad tu lagi tinggi pangkatnya tapi korang fikir sendiri la camne dial layan umat dia. Peace.This emoticon has been enhanced by Facicons